Sutry, czyli jak Budda uczył latać
Religie
Zjawiska paranormalne, to współczesne określenie fenomenów znanych od zarania ludzkości. Dowodzą tego treści dawnych ksiąg z Dalekiego Wschodu.
Dawne buddyjskie księgi, oprócz przekazów duchowych, zawierają opisy zjawisk paranormalnych. Te liczące ponad 20 wieków teksty tłumaczą, jak zostać telepatą, jasnowidzem i jak chodzić po wodzie. Autorstwo sutr przypisywane jest samemu Buddzie.
Najwięcej tekstów pochodzi z późniejszego i w pełni historycznego okresu buddyzmu, kiedy w Indiach panował admirator buddyzmu król Asioka Wielki, a więc z ok. 250 r. p.n.e. W pochodzącym z tamtych czasów zbiorze nazywanym Digha Nikaya zawarty jest mniejszy zbiór sutr zatytułowany Samannaphala Sutta, czyli "Rozprawa o owocach życia kontemplacyjnego". I tam właśnie autor, według tradycji sam Budda, opisuje różne odmienne stany świadomości oraz ciała, które można osiągnąć poprzez zaawansowaną, gorliwą medytację. Jednym z takich paranormalnych stanów jest Abhinna, co tłumaczone jest jako "bezpośrednia wiedza", a w środowisku współczesnych znawców zjawisk paranormalnych określane jest jako "wgląd". Ten stan polega na nagłym uzyskaniu szerokiego spektrum wiedzy na jakiś temat. Sutry w Samannaphala Sutta opisują rozliczne paranormalne umiejętności mistrzów medytacji, takie jak nagłe znikanie i pojawianie się, pozostawanie w dwóch miejscach jednocześnie, przenikanie przez ściany, przemieszczanie się przez głębiny ziemi, chodzenie po wodzie, a także latanie w powietrzu przy zachowaniu pozycji siedzącej i skrzyżowanych nogach. Sutry przekazują też, że gorliwa medytacja pozwala wyostrzyć słuch i wzrok tak bardzo, że odbiera się dźwięki i obrazy tak oddalone, że ich źródło znajduje się za horyzontem. Buddyjski adept sztuki medytacji jest, według sutr, niezwykle paranormalnie uzdolniony. Oprócz wspomnianych już umiejętności, potrafi on czytać w myślach innych ludzi i zna stan ich umysłu, poza tym zna szczegóły swych poprzednich wcieleń oraz widzi to, co się zdarzy i już się wydarzyło.Jak widać indyjskie teksty liczące ponad dwa i ćwierć tysiąclecia opisują to, czy zajmują się współcześni badacze. Opisowe formy przekazane w sutrach można zastąpić dzisiejszymi lakonicznymi pojęciami, takimi jak bilokacja, teleportacja, projekcja astralna, jasnowidzenie i jasnosłyszenie,
lewitacja, telekineza, telepatia, czy wreszcie "życie po życiu".
Analiza tradycyjnych buddyjskich tekstów prowokuje do refleksji. Bo albo potraktuje się je jako metaforę, czyli opis odwiecznych marzeń ludzi o posiadaniu nadnaturalnych zdolności, albo uzna się je za zapis wiedzy i instrukcję osiągania paranormalnych umiejętności. W obydwu przypadkach sutry warte są uwagi. Bo albo marzenia ludzi są uniwersalne, ponadczasowe, albo zdolności paranormalne wcale nie są tak bardzo "para", bo można ich się wyuczyć.Dawne buddyjskie pisma mówią o tym, jak ćwiczenia ciała i psychiki wpływają na mózg. Jak medytacja, w której ciało poddawane jest rozmaitym próbom, pozwala osiągnąć nie tylko odmienne stany świadomości, ale też i ciała. Te liczące ponad 20 wieków teksty uznawane przez wielu ludzi za święte, okazują się instrukcją uzyskiwania paranormalnych zdolności.
Tadeusz Oszubski