Jaka jest różnica między GPON a FTTH

Technologie internetowe są opisywane za pomocą rozmaitych skrótów. Niektórzy używają ich zamiennie, gdy dotyczą podobnych kwestii. Nie powinno się jednak tego robić. Dla przykładu, FTTH jest w najprostszym rozumieniu połączeniem światłowodowym, a GPON jest siecią służącą do przekazywania usług za pomocą światłowodu. Z technologicznego punktu widzenia GPON jest środkiem transportu optycznego, a FTTH technologią służącą do wdrażania światłowodu. Przedstawiamy inne różnice, które warto znać.

PON a GPON

GPON to skrót od Gigabit-capable Passive Optical Networks, co oznacza Gigabitową Pasywną Sieć Optyczną. Jest to jeden z wariantów Pasywnej Sieci Optycznej, czyli PON. Jej cechą charakterystyczną jest to, że wykorzystuje pasywne elementy, takie jak łączniki czy rozgałęźniki. Jej przeciwieństwem jest Aktywna Sieć Optyczna (AON), stosująca wzmacniacze i obwody kształtujące.

Więcej o technologii GPON dowiesz się pod adresem: https://technologia-internetowa.pl/technologia-gpon/.

PON wykorzystuje architekturę P2P (point to point), czyli punkt-punkt. Oznacza to, że w sieci tej transmisja danych wychodzi od ONT (Optical Network Terminal -
Optyczny Terminal Sieciowy) po stronie usługodawcy, do ONU (Optical Network Unit -
Jednostka Sieci Optycznej) u użytkownika końcowego.

Pasywna Sieć Optyczna umożliwia szybkie, szerokopasmowe przesyłanie danych. Do tego ma stosunkowo niskie koszty operacyjne oraz mniejszą, prostszą infrastrukturę. Podczas tworzenia PON stosuje się jednomodowe przewody światłowodowe. Nie tylko mają one dużą przepustowość, ale są też bezpieczniejsze. Wykazują dużą odporność na czynniki zewnętrzne oraz są raczej trudnodostępne dla osób trzecich.

GPON jest Gigabajtową Pasywną Siecią Optyczną, co oznacza, że wykorzystuje architekturę punkt-wielopunkt. Dzięki pasywnym rozgałęźnikom może dostarczać internet światłowodowy od jednego operatora do wielu różnych odbiorców końcowych. GPON stosuje się na obszarach gęsto zaludnionych, np. w dużych miastach.

FTTH, czyli Fiber to the home

FTTH (Fiber To The Home - Światłowód Do Domu) to nazwa jednej z popularnych metod wdrażania sieci światłowodowej. GPON to środek transportu optycznego, czyli sieć gwarantująca połączenie. Światłowód podłączony do domu przesyła sygnał bezpośrednio do poszczególnych abonentów, co zwiększa jego przepustowość.

Kable światłowodowe prowadzi się od centrali do mieszkania, dlatego dostawcy nie muszą wykorzystywać żadnych dodatkowych przekaźników czy urządzeń. Zmniejsza to ryzyko ewentualnych zakłóceń lub awarii. Technologia FTTH jest z tego względu uznawana za najszybszą, a także najstabilniejszą metodę.

Rodzaje architektury FTTX

FTTH nie jest oczywiście jedynym sposobem na dostarczenie usług do abonentów. Wyróżnia się jeszcze m.in. FTTB i FTTP, gdzie światłowód jest bezpośrednio podłączony do docelowego lokalu, a także FTTC i FTTN, gdzie kabel umieszcza się w specjalnej szafce rozdzielczej, od której prowadzi się miedziane przewody do ostatecznych odbiorców. Do odmian FTTX zalicza się jeszcze inne architektury, ale zasługują na osobne omówienie.

FTTB

FTTB, czyli Fiber To The Building - Światłowód Do Budynku. W architekturze tej kabel jest podłączony do budynku wielorodzinnego z centralą. Wprowadza się go np. do piwnicy, a następnie realizuje się indywidualne połączenia przez kable miedziane, na podobnej zasadzie, jak przewodową sieć Ethernet czy bezprzewodową Wi-Fi.

FTTD

FTTD, czyli Fiber To The Desk - Światłowód Do Biurka. Takie połączenie wykorzystuje jedynie kable światłowodowe, rozłożone na całej rozpiętości sieci. Ewentualnie dopuszcza się przełączniki mediów miedzianych w końcowych punktach. Połączenie realizuje się od usługodawcy do terminala lub konwertera, który znajduje się w pobliżu biurka abonenta.

FTTO

FTTO, czyli Fiber To The Office - Światłowód Do Biura. W tym przypadku połączenie transportowane jest do włącznika w stacji roboczej lub w punkcie serwisowym. Dostęp do Internetu uzyskuje się za pomocą kabli krosowych skrętkowych. Przełączniki można umieścić w dowolnych miejscach, ale zarządza się nimi z jednego punku.

FTTE i FTTZ

FTTE (Fiber To The Enclosure - Światłowód Do Obudowy) oraz FTTZ (Fiber To The Zone - Światłowód Do Strefy) nie są zaliczane do technologii FTTX. Opisują formę okablowania strukturalnego, stosowaną w lokalnych przedsiębiorstwach. Wykorzystuje się je w sytuacji, gdy światłowód podłącza się tylko do głównego punktu stanowiska pracy.

FTTF

FTTF, czyli Fiber To The Front - Światłowód Do Frontu. Wariant ten nieco przypomniana technologię FTTB. Pojedynczy węzeł światłowodowy jest poprowadzony do jednego użytkownika, co pozwala uzyskać dużą przepustowość i wysoką prędkość łącza.

FTTdp

FTTdp, czyli Fiber To The Distribution Point - Światłowód Do Punktu Dystrybucji. Opcja ta pozwala osiągnąć niemalże gigabajtowe prędkości. Działa na podobnej zasadzie jak FTTH oraz FTTN. Różnicą jest jednak to, że kabel światłowodowy musi być umieszczony w skrzynce przyłączeniowej znajdującej się w niedalekiej odległości.

FTTN i FTTLA

FTTN, czyli Fiber To The Node - Światłowód Do Węzła oraz FTTLA, czyli Fibre to the Last Active - Światłowód Do Ostatniego Aktywnego. Technologie te spotyka się w przypadku rozbudowanych usług telekomunikacyjnych. Kabel światłowodowy umieszcza się w szafce ulicznej. Od niego odprowadza się miedziane połączenia, które mogą ciągnąć się nawet wiele kilometrów. Warianty te są zazwyczaj etapem przejściowym na drodze do połączenia właściwego światłowodu do mieszkania, czyli FTTH.

FTTC i FTTK

FTTC/FTTK, czyli Fiber To The Curb/Kerb - Światłowód Do Krawężnika. Rozwiązanie to przypomina FTTN. W tym wariancie szafka uliczna jest jednak ulokowana bliżej docelowego użytkownika. Sygnały są przesyłane z kolei przez kable koncentryczne, poprowadzone do poszczególnych lokali.


Artykuł powstał we współpracy z portalem Technologia-internetowa.pl.


.
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy