Większy zasięg sieci bezprzewodowych. 2013 rokiem Super Wi-Fi?
Technologia Wi-Fi, choć powszechna, nie jest wolna od ograniczeń. Wykorzystywane przez nią wysokie częstotliwości sprawdzają się przy transmisji danych na krótkich dystansach, ale co zrobić, gdy potrzebujemy znacznie rozleglejszej sieci? Rozwiązaniem może okazać się standard Super Wi-Fi.
Nazwa Super Wi-Fi jest nieco myląca. Nie dotyczy standardu Wi-Fi po tuningu, ale nowej formy łączności bezprzewodowej. Standard IEEE 802.22, nazywany potocznie Super Wi-Fi, wykorzystuje tzw. białe przestrzenie (white spaces), czyli puste obszary pomiędzy częstotliwościami eksploatowanymi przez telewizję.
Za sprawą niższych, telewizyjnych częstotliwości możliwe stało się dostarczenie szybkiego, bezprzewodowego internetu tam, gdzie do tej pory było to niemożliwe. Dzięki temu sieci WRAN (Wireless Regional Area Network) mogą powstać np. na obszarach słabiej zurbanizowanych, gdzie rozwijanie infrastruktury było nieopłacalne.
Rozwój Super Wi-Fi był początkowo blokowany przez nadawców telewizyjnych, ale batalia, w której siły połączyły m.in. Google i Microsoft, doprowadziła w końcu do korzystnej decyzji Federalnej Komisji Łączności. W 2010 roku ruszyły pierwsze pilotażowe programy, a na początku tego roku firma Spectrum Bridge uruchomiła pierwszy publicznie dostępny hotspot korzystający z tej technologii.
Ponadto latem tego roku organizacja Advanced Internet Regions rozpoczęła program wdrażania tej technologii na uniwersyteckich kampusach, zapewniając dostęp do sieci zarówno studentom, jak i mieszkańcom bliższej okolicy. Advanced Internet Regions planuje, że w połowie 2013 roku Super WiFi zacznie zdobywać coraz większą popularność.
Łukasz Michalik
